Faktor persekitaran dan genetik memainkan peranan dalam menentukan IQ. Kepentingan relatif mereka telah menjadi subjek kajian dan perdebatan.[35]

Kebolehwarisan

Angka umum kebolehwarisan IQ, menurut laporan Persatuan Psikologi Amerika, ialah 0.45 bagi kanak-kanak, dan meningkat kepada sekitar 0.75 untuk remaja lewat dan dewasa.[13] Ukuran kebolehwarisan bagi faktor g pada masa bayi adalah serendah 0.2, sekitar 0.4 pada zaman kanak-kanak pertengahan, dan setinggi 0.9 pada masa dewasa.[36][37] Satu penjelasan yang dicadangkan ialah orang yang mempunyai gen yang berbeza cenderung untuk mengukuhkan kesan gen tersebut, contohnya dengan mencari persekitaran yang berbeza.[13][38]

Persekitaran keluarga yang dikongsi

Ahli keluarga mempunyai aspek persekitaran yang sama (contohnya, ciri-ciri rumah). Persekitaran keluarga yang dikongsi ini menyumbang 0.25–0.35 daripada variasi dalam IQ pada zaman kanak-kanak. Menjelang akhir remaja, ia menjadi agak rendah (sifar dalam beberapa kajian). Kesan beberapa ciri psikologi lain adalah serupa. Kajian ini tidak melihat kesan persekitaran yang melampau, seperti dalam keluarga abusif.[13][39][40][41]

Gen individu

Sebilangan besar daripada lebih 17,000 gen manusia dianggap mempunyai kesan ke atas perkembangan dan kefungsian otak.[42] Walaupun beberapa gen individu telah dilaporkan dikaitkan dengan IQ, tidak ada yang mempunyai kesan yang kuat. Deary dan rakan sekerja (2009) melaporkan bahawa tiada penemuan kesan gen tunggal yang kuat pada IQ telah direplikasi.[43] Penemuan terbaru persatuan gen dengan perbezaan intelek yang biasanya berbeza-beza pada orang dewasa dan kanak-kanak terus menunjukkan kesan yang lemah untuk mana-mana satu gen.[44][45]